Acceso usuarios
Brian Rodríguez, Conchi Madrina, Anxo Manoel Lamelo, Isabel Herrero, Elvira Velasco, Pepe Saavedra, María Grandío
Se cada un de nós pensa sobre o que lle fai graza, caemos na conta de que rimos sempre co máis sinxelo, aquilo que se asemella máis á nosa triste realidade cotiá, a dos erros, os fallos, o fracaso, as contradicións. A que nos fai tan humanos. Cando vemos esa realidade nun espazo e nun corpo alleos, desprendémonos da necesidade de xulgarnos a nós mesmos e convertémonos simplemente en observadores capaces de tomar distancia e rir. Rimos porque nos recoñecemos. Desde a faceta múltiple de dramaturgos, directores, actores e espectadores, os compoñentes da compañía Microefectos Dramatúrxicos reflexionamos sobre o humor como parte da nosa acción teatral. Facémolo de forma diversa e plasmámolo nun texto fragmentario e multiforme, feito a varias mans, do que probablemente deberiamos dicir que non é un artigo sobre o humor.
When we think about what makes us laugh, we suddenly realize that it comes to be always the simplest of our sad daily life: our mistakes, our failures, our contradictions. In short, what makes us human. Therefore, when we see that reality in a different space and in a different body we become just watchers who laugh in distance. We laugh because we recognize ourselves in the actor. From our multiple facets of playwrights, scene directors, actors and spectators, the members of Microefectos Dramatúrxicos reflect on humour as a part of our theatre activity. We do it in our different ways and we write it down here in a fragmentary and multiform text from which we should definitely say “this is not a paper on humour”.
