Neste artigo preténdese dar a coñecer as vivencias experimentadas coas autolesións desde os inicios da práctica clínica, no período da residencia. Para iso, dúas residentes expoñemos e describimos as nosas propias experiencias baseándonos no mesmo caso clínico (a paciente A.), co que tivemos contacto durante seis meses aproximadamente e cun espazo de dous anos de diferencia entre unha e a outra. Aquí mestúranse descricións de situacións vividas en primeira persoa coa paciente, xunto coas emocións e os pensamentos que estes encontros nos xeraron. Así mesmo, tamén se inclúen comentarios teóricos en relación con certos aspectos clínicos descritos, que teñen a intención de explicar en certa medida o exposto. Pretendemos dar un punto de vista crítico do noso papel como clínicos e os supostos que nos condicionan nas nosas intervencións.
The aim of this article is to show experiences related to self-injuries from the beginning of clinical practice, during residency. We, the authors, two residents, explain and describe our own experiences based on the same clinical case (patient A.), who was treated by both of us for approximately six months, two years apart. We describe several situations experienced first-hand with the patient, and the emotions and thoughts that these meetings generated. Furthermore, theoretical comments are also included to try to explain certain clinical aspects described throughout the article. We aim to give a critical point of view of our role as clinicians and the assumptions by which we are conditioned in our interventions.