Acceso usuarios
Delia Guitián Rodríguez, Adalberto Iglesias Doval
Realizamos unha revisión sobre os amigos imaxinarios para tratar de aclarar o seu papel en dous casos clínicos. Partimos das funcións dinámicas dos amigos imaxinarios que serían as que dan sentido é aparición dste. O estudo dos nenos con e sen amigos imaxinarios conclúe que o que diferenciaría a uns doutros sería a creatividade e non a capacidade de discriminar entre o real e o imaxinario. Se se perde esa capacidade de discriminación chegamos ao ámbito da psicopatoloxía: a voz dos amigos imaxinarios convértese en alucinacións auditivas, ou o amigo imaxinario adquire o seu propio espazo na identidade múltiple dando unha posibilidade de expresión a partes dun mesmo, da personalidade, que non son aceptábeis pola sociedade ou polo propio individuo. Presentaremos dous casos nos que o amigo imaxinario dá lugar a dous cadros psicopatolóxicos, un episodio psicótico e un transtorno de identidade disociativa.
We carried out a review on imaginary companions in order to clarify their role in two clinical cases. We started off from the dynamic functions of the imaginary companion because it is these functions which justify his/her appearance. The study about the children with and without imaginary companions concludes that the difference between the former and the latter would be their creativity rather than their capacity to discern between what is real and what is imaginary. If this capacity is lost we may be entering the range of psychopathology: either the imaginary companion’s voice turns into auditory hallucinations, or the imaginary companion takes his/her own space within the multiple identity thus opening an outlet to parts of the self, of the own personality, which are neither acceptable to society nor to the individual himself. We will present two cases in which the imaginary companion is the cause of two psychopathological manifestations, a psychotic episode and a multiple identity disorder.
