Madrid, España
La crisis económica de los últimos años ha acabado convirtiéndose en una crisis política que ha mostrado muchas de las debilidades de nuestras instituciones y ha sacado a la luz alarmantes casos de corrupción, contribuyendo a extender una visión muy negativa de la política y de los políticos. En este contexto, proliferan las llamadas a la regeneración ética de la vida política, pero conformando un discurso poco preciso en el que se unen la condena a ciertos comportamientos ilegítimos e ilegales de algunos políticos, con la crítica a la organización institucional y al contenido de las decisiones políticas. Sin embargo, sería necesario realizar un diagnóstico más preciso que tuviera en cuenta las especificidades de la política como una actividad autónoma, que exige una aplicación matizada de los principios éticos. En este trabajo se abordan estas cuestiones desde la teoría política, mostrando la compleja relación existente entre ética y política en relación con las características específicas del juicio político (que no es mera aplicación de principios éticos) y la dificultad para definir criterios de evaluación del comportamiento de los políticos (respecto a sus decisiones políticas).
Azken urteotako krisi ekonomikoa krisi politiko bilakatu da. Krisiak gure erakundeen ahulezia asko erakutsi eta ustelkeria kasu kezkagarriak azaleratu ditu, bai eta politikaren eta politikarien irudi oso negatiboa zabaltzen lagundu ere. Testuinguru horretan, bizitza politikoaren onbideratze etikoaren aldeko dei asko egin dira, baina batere zehatza ez den arrazoibidea osatu dute. Arrazoibide horretan sartzen dira batetik, politikari batzuren legez kontrako portaeren gaitzespena, eta bestetik instituzioen antolaketari eta erabaki politikoen edukiari egindako kritikak. Hala ere, beharrezkoa da diagnostiko zehatzagoa egitea, non politikaren berezitasunak printzipio etikoen aplikazio ñabartua esigitzen duen jarduera autonomo gisa kontuan hartzen diren. Lan honetan gai horiei heltzen zaie teoria politikotik, eta erakusten da batetik, etikaren eta politikaren arteko harreman konplexua (printzipio etikoen aplikazio hutsa ez den) iritzi politikoaren ezaugarri zehatzei dagokionez, eta bestetik, politikoen jokabidea (euren erabaki politikoak) ebaluatzeko irizpideak definitzeko dagoen zailtasuna.
The economic crisis of recent years has ended up becoming a political crisis that has shown many of the weaknesses of our institutions and has brought to light alarming corruption cases, helping to extend a very negative view of politics and politicians. In this context, there are many appeals for ethical regeneration of political life. Nevertheless, they form an inaccurate message that includes both the condemnation of some politicians’ certain illegitimate and illegal behaviors, and criticism of institutional organization and the content of political decisions. However, it would be necessary to make a more accurate diagnosis taking into account the specificities of politics as an autonomous activity, which requires a nuanced application of ethical principles. This paper addresses these issues from the viewpoint of political theory, showing the complex relationship between ethics and politics with regard to the specific characteristics of political judgement (which is not a mere application of ethical principles) and the difficulty of defining criteria for evaluating the performance of politicians (regarding their political decisions).